Maskhare
Bit
كفش هاي كالجي
هم محله اي با آدماي خارجي
انگار اينجا ديگه شهر من نيست
يه پورشه تميز دم دَ ره ،توئه از من نيست
يكّي بود ميگفت خونه خيلي دوره
راست ميگفت خداييش
انگار هرچي بوده توي همين
مرد غمگين ريختن
كه بُ خُ ره زَ مين
راه مي‌افتي خسته دنبال يجايي
كه باز بيافتي تهش
نه اِن گار تو نميشي آدم
ميگي به باد رفت
همه چيييي،شدي بي چا ره با زم
پشت پنجره دل خوش به شانسي كه شايد رد بشه
مرحمي واسه ي دل زخمي
ميگي تو فال من نيست
كه ببينم يه بار او نو از نز ديييييك
Bit
چار ، يك ، پنج ، سه
كفش هاي كالجي
هم محله اي با آدماي خارجي
پنت هاوس شده جاي بالكن
بنزو دوبله پارك كن
چه بيكلا سييي
چون نَ داري آي فون
بهمن پاكتي
ميكشي‌بهت ميگن آدم پاپتي
عقل مردمم به چشمشونه
رو بومت اين چيههه
جاي كَف تَر رو لونه
به خودت مياي
نميدوني ا خدا و خودت چي ميخواي
اِاِنگار رسيدي ته خطت
ولو ميشي رو تختت
پشت هَٓم هرچي فوشه ميچيني رو بَخ تِت
بازم آخرش بردي بازيو كه اين آدما باختنش
ديگه رفتي با پاي پياده
نگفتي راه زياده
تو رسيديييييي چون گرفتي زندگيتو ساده
Bit